%0 Journal Article %T نشان‌گرهای زبانی‌ ساخت‌های کذب در فارسی: یک پژوهش زبانی ـ اجتماعی %J زبان‌شناخت %I پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی %Z 2099-8002 %A مدرسی, یحیی %A اسدی, ندا %D 2015 %\ 03/19/2015 %V 5 %N 10 %P 131-146 %! نشان‌گرهای زبانی‌ ساخت‌های کذب در فارسی: یک پژوهش زبانی ـ اجتماعی %K کلمات حسی %K جملات کذب %K ضمایر %K کلمات مجزاگر %K نشان‌گر احتیاط %K نشان‌گر نفی %R . %X هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و تحلیل ساخت‌های دروغ در زبان فارسی است و در این راستا، به بررسی رابطۀ بین میزان استفاده از «نشان‌گرهای احتیاط»، «نشان‌گرهای نفی»، «کلمات حسی»، «کلمات مجزاگر» و «ضمایر» با کذب جملات پرداخته ‌شده است. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی در یک جامعۀ آماری فارسی‌زبان شامل 28 نفر مرد و زن و در دو گروه سنی به انجام رسیده و برای نشان دادن معناداری ارقام از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تی استفاده ‌شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بین میزان استفاده از «نشان‌گرهای احتیاط» و «کلمات مجزاگر» با کذب جملات رابطه‌ای معکوس و معنادار برقرار است، بدین سان که هر چه میزان استفاده از «نشان‌گرهای احتیاط» و «کلمات مجزاگر» در جملات بیش‌تر باشد، احتمال کذب جملات کاهش می‌یابد. از سوی دیگر، بین میزان استفاده از «نشان‌گرهای نفی»، «کلمات حسی» و «ضمایر» با کذب جملات رابطه‌ای مستقیم و معنادار برقرار است؛ بدین معنا که هر چه میزان استفاده از «نشان‌گرهای نفی»، «کلمات حسی» و «ضمایر» در جملات بیش‌تر باشد، احتمال کذب جملات نیز افزایش می‌یابد. %U https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_1889_33a9fdfd532cc375267595b419936020.pdf