ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل متون داستانی کودک با رویکردِ شعرشناسیشناختی
یکی از میان رشتههایی که امروزه دستاوردهای زبانشناسیِشناختی را به کار میگیرد مطالعات ادبی با رویکردِ شناختی است که اصطلاحاً به آن شعرشناسیِشناختی گفته میشود. شعرشناسیِشناختی به رابطۀ ذهن انسان با متون ادبی میپردازد. در این رویکرد، نظام ادبیات جدا از نظام زبان نیست و درک زبانِ ادبیات بر پایۀ دانش ما از دنیای اطراف صورت میگیرد. رویکرد شناختی به ادبیات چگونگی درک رویدادها را به وسیلة آنچه در این رویکرد اصطلاحاً ذهنِ ادبی نامیده میشود بررسی میکند. در میان رویکردهای موجود نسبت به تحلیل آثار ادبی، جدیدترین دیدگاه برای تحلیل ادبیات از منظر زبانشناسی، همین رویکرد شعرشناسیشناختی است. در تحقیق حاضر سعی بر آن است تا با استفاده از نظریۀ ذهن ادبی و قصهمدارِ ترنر (M.Turner 1996) مفهوم فرافکنی قصهمدار توضیح و به این پرسش پاسخ داده شود که چگونه ذهن انسان با متون ادبی رابطه برقرار میکند. تأکید بر پیوند ذهن و زبان در نگرش زبانشناسیشناختی مؤید این نکته است که بهترین نمونهها برای تحلیلهای شناختی از مراحل اولیۀ رشد زبانی به دست میآید. تحلیل متون ادبیات کودک میتواند شواهد با ارزشی برای شعرشناسیشناختی به دست دهد. بر این اساس، در پژوهش حاضر، دو داستان کودک از کتابهای برگزیده انتخاب و بررسی شد. تحلیل دادهها در مورد فرافکنی دانش طرحوارهای حاکی از این امر است که بازنمود این سازهها در متون داستانی کودک در ایران موفق نبوده است اما، در مورد واحدهای همحوزه، نتایج تحلیل با فرضیۀ تحقیق همسویی نشان میدهد.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_109_b68592dab9d0819acbe1e1504f0e2f96.pdf
2011-03-21
1
25
زبانشناسیشناختی
شعرشناسیشناختی
ذهن ادبی
قصهمداری
طرحوارۀ تصوری
آزیتا
افراشی
a.afrashi@ihcs.ac.ir
1
استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
فاطمه
نعیمی حشکوانی
tetpedia@ihcs.ac.ir
2
کارشناس ارشد زبانشناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
افراشی، آزیتا (1388). «پژوهشی در سنجش کارایی طرحوارههای تصوری در تحلیل معنی متن ادبی»، ارائهشده در دومین هماندیشی زبانشناسی و مطالعات بینرشتهای: کارکرد گفتمانی ادبیات و هنر، دانشگاه الزهرا، خرداد 1386.
1
تولان، مایکل جی (1385). «هزارۀ سوم و ادبیات کودک و نوجوان»، پژوهشنامۀ ادبیات کودک و نوجوان، ترجمة حمید نوای لواسانی، س 12، ش 45 ـ 46، ص 71 ـ 75.
2
حاجی نصراله، شکوه (1384). «چگونگی طرح مفاهیم انتزاعی در ادبیات کودک»، پژوهشنامۀ ادبیات کودک و نوجوان، س 11، ش 41، ص 62 ـ 75.
3
حجازی، بنفشه (1387). ادبیات کودک و نوجوان: ویژگیها و جنبهها، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
4
شریفینسب، مریم (1380). «تحلیل تصویرآفرینی در شعر کودک و نوجوان»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران.
5
شیخی، مژگان (1387). 30 قصه 30 شب، ج 5، تهران: قدیانی.
6
صفوی، کورش (1383). درآمدی بر معنیشناسی، تهران: سورۀ مهر.
7
طاهرنژاد (1383). «ابزارهای شعرآفرینی در ادبیات کودک»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
8
عابدیمقدم، هدی (1383). «طرحوارههای تصوری در بررسی استعارههای زبان فارسی»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
9
قزل ایاغ، ثریا (1386). ادبیات کودکان و نوجوانان و ترویج خواندن، تهران: سمت.
10
مجیب، فرشته (1383). «از قصه تا قصهگویی»، کتاب ماه کودک و نوجوان، ش 79، ص 6 ـ 19.
11
ناصری، مسلم (1386). روباه و گرگ خاکستری، مشهد: آستان قدس رضوی، شرکت به نشر، کتابهای پروانه.
12
ناصری، مسلم (1386). روباه و پلنگ مغرور، مشهد: آستان قدس رضوی، شرکت به نشر، کتابهای پروانه.
13
نورتون، دونا (1382). شناخت ادبیات کودکان: گونهها و کاربردها از درون روزن چشم کودک، ترجمۀ منصوره راعی، ج اول، تهران: قلمرو.
14
D’Avis, W. (1998). “Theoretische Lucken der Cognitive Science”, Journal for General Philosophy of Science, 29 : 37-57.
15
Darwin, C. J.(2004). “Obituary: Christopher Longuet- Higgins”, The Guardian,10th june, 2004.
16
Evans, V. & M. Green (2006).Cognitive Linguistics, An Introduction, Edinburgh: Edinburgh University Press.
17
Gavins, J. & G. Steen (2003). Cognitive Poetics in Practice, London: Routledge.
18
Gibbs, R.W. (1994). The Poetics of Mind: Figurative Thought, Language and Understanding, Cambridge: Cambridge University Press.
19
Gibbs, R. W. (2000). “Metaphor: Psychological Aspects”, Encyclopedia of Language and Linguistics, 2 Nd Edition, pp.43- 50.
20
Johnson, M. (1987). The Body in the Mind: The Bodily Basis of Meaning, Imagination and Reason, Chicago: Chicago University Press.
21
Kertesz, A. (2004). Cognitive Semantics and Scientific Knowledge: Case Studies in the Cognitive Science of Science, Amsterdam: John Benjamins
22
Lakoff, G. (1987). Women, fire, and Dangerous Things: What Categories reveal about the Mind.Chicago: Chicago University Press.
23
Lakoff, G. (1992). The Contemporary Theory of Metaphor, Berkeley: EDU.
24
Lakoff, G. & M. Johnson (2003). Metaphors We Live by, London: The University of Chicago Press.
25
Langacker, R. W. (1987). Foundations of Cognitive Grammar, Vol 1, Theoretical Prerequisites, Stanford CA: Stanford University Press.
26
Löbner, S. (2002). Understanding Semantics, London: Arnold, A member of the Hodder Headline Group.
27
Mandler, J. (2004). The Foundations of Mind: Origins of Conceptual Thought .Oxford : Oxford University Press.
28
Oberlander, J. (2006). “Cognitive Science: Overview”, Encyclopedia of Language and Linguistics, edited by K. Brown, 2 nd Edition, pp.562- 568.
29
Stockwell, P. (2002). Cognitive Poetics: An Introduction, London: Routledge.
30
Tendahl, M. & R. W. Gibbs (2008). “Complementary Perspectives on Metaphor: Cognitive Linguistics and Relevance Theory”, Journal of Pragmatics, 40 pp.1823-1864.
31
Turner, M. (1996). The Literary Mind, Oxford: Oxford University.
32
Tomasello, M. (1999). “Cognitive Linguistics”. In M. Bechtel and G. Graham (eds.) A companion to Cognitive Science. Blackwell Companions to Philosophy, 477-487.
33
Toolan, M. (2006). “Narrative: Linguistic and Structural Theories”, Encyclopedia of Language and Linguistics, 2 nd Edition, pp.459-472.
34
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش منوچهر جوان جم از تیشتر بارانساز در متن فارسی میانة دادستان دینی
باران در اساطیر ایران پدیدهای اهورایی است. پیدایی این اسطوره بهواسطۀ ویژگیهای آب و هوایی فلات ایران امری منطقی است. اسطورۀ بارانسازی «تیشتر» در اوستا و غالب متون فارسی میانه آمده است اما هیچ یک از این منابع اشارهای به دادستان دینی نکردهاند. در این مقاله، گزارش منوچهر جوان جم، مؤلف دادستان دینی، دربارة اسطورۀ باران و نقش «تیشتر» در ایجاد این پدیده بررسی شده است.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_110_05d0cfc6605c099ff07f14d73b050dd5.pdf
2011-03-21
27
38
اسطوره
باران
ابر
تیشتر
اپوش
محمود
جعفری دهقی
mdehaghi@ut.ac.ir
1
دانشیار دانشگاه تهران
AUTHOR
بلک، جرمی وگرین، آنتونی (1389). فرهنگنامۀ خدایان، دیوان و نمادهای بین النهرین باستان، ترجمۀ پیمان متین، تهران: امیرکبیر.
1
بهار، مهرداد (گزارنده) (1369). بندهشن، تهران: توس.
2
بهار، مهرداد (1375). پژوهشی در اساطیر ایران، ویراستة کتایون مزداپور، تهران: آگه.
3
راشد محصل، محمدتقی (1366). گزیده های زادسپرم، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
4
راشد محصل، محمدتقی (1370). زند بهمن یسن، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
5
مزداپور، کتایون (1378). داستان گرشاسب، تهمورس و جمشید گلشاه و متن های دیگر، بررسی دستنویس م. او29، تهران: آگه.
6
مزداپور، کتایون (1366). «تحلیلی بر اسطورة باران کرداری»، چیستا، س 4، ش 8 و 9 ،ص853.
7
میرفخرایی مهشید (1367). روایت پهلوی، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
8
Anklesaria, P.K. (1958). “A Critical Edition of the Unedited Portion of the Dadestan-ī Dēnig”, Unpublished Thesis, University of London.
9
Bartholomae, Chr. (1961). Altiranisches Worterbuch, Berlin.
10
Cereti, Carlo G. (1995). The Zand ī Wahman Yasn, A Zoroastrian Apocalipse, Rome.
11
Gignoux, Ph. and Tafazzoli, A., (1993). Anthologie de Zādspram, Studia Iranica, Cahier 13, Paris.
12
Jaafari- Dehaghi (1998). Dādestān ī Dēnīg, (Part I), Studia Iranica, Paris.
13
Madan, D. M. (1911). The Complete Text of the Pahlavi Dinkard, 2 Vols., Bombay.
14
Panaino, Antonio (1990). Tištrya, (two parts), Serie Orientale Roma, Rome.
15
Shaked, Sh. (1979). The Wisdom of the Sasanian Sages (Dēnkard VI), by: Atur-i Ēmētān, Boulder, Colorado.
16
Williams, A. v. (1990). The Pahlavi Rivāyat Accompanying the Dādestān ī Dēnīg, (II Parts), Copenhagen.
17
ORIGINAL_ARTICLE
سیبویه و سرآغاز دستورنویسی زبان عربی
در این مقاله، آرای سیبویه ـ دانشمند مسلمان و ایرانی ـ دربارۀ زبان و زبانشناسی بررسی شده است. این عالم بزرگ ایرانی، که از رهبران نحلۀ بصره نیز بود، در نحو زبان عربی به کمال رسید. کتاب او با عنوان الکتاب از معروفترین و معتبرترین کتابها در زمینۀ نحو است. الکتاب طرز توصیف دستور زبان عربی را تعیین و تثبیت کرد. تصویری که او از دستور زبان عربی رسمی و کتابتی ترسیم نمود بهذات همان است که امروزیان از آن زبان در ذهن دارند.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_111_dd4f0143251fef1300a8658f10a66080.pdf
2011-03-21
39
50
مکتب کوفه و بصره
اجزای سخن
رسایی
اِعراب
افعالشناختی
استعمال
الغا
ژیلا
خانجانی
jkhanjani@yahoo.com
1
مربی دانشگاه پیامنور مرکز الیگودرز لرستان
AUTHOR
ابن خلکان، احمد (1985م.). وفیات الاعیان، به کوشش احسان عباس، بیروت.
1
ابن الندیم (1348). الفهرست، ج اول، قاهره.
2
ابوطیب لغوی، عبدالواحد (1375ق/1955م). مراتب النحویین، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره.
3
اتسارت، لوتس (1388). «یافتههای سیبویه در باب فرایند همگونی باز هجابندی در پرتو نظریة بهینگی»، ترجمة نصیر شفیعپور مقدم، مجلۀ زبانشناسی، س23، ش 2، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
4
انوار، امیرمحمود (1353). «گوشهای از تاریخ نحو»، 25 مقالۀ تحقیقی فارسی دربارۀ سیبویه، ارائه شده در کنگرۀ جهانی بزرگداشت دوازدهمین قرن درگذشت سیبویه، ویراستة محمدحسین اسکندری، دانشگاه شیراز.
5
بشیرنژاد، حسن (1383). «سیر زبانشناسی در جهان اسلام»، مجلۀ فرهنگ، س17، ش 3 و 4، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
6
بوآس، جی. و دیگران (1376). سیر زبانشناسی در جهان اسلام: دیرینه زبانشناسی عربی، ترجمۀ سیدعلی میرعمادی، تهران: رهنما.
7
پیام، طه (1376). «سیبویه و زبانشناسی نوین»، پایاننامة کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، گروه زبانشناسی همگانی.
8
توفیق ظاظا، حسن محمد (1368). «اثر سیبویه فی نشأه النحو العربی»، 16 مقاله به زبان عربی دربارة سیبویه، ارائه شده در کنگرة جهانی بزرگداشت دوازدهمین قرن درگذشت سیبویه، به اهتمام احمد افشار، دانشگاه شیراز.
9
حجتی، محمدباقر (1353). «از ابولاسود تا سیبویه یا سیری در پیدایش نحو و تطور آن تا عصر سیبویه»، 25 مقالۀ تحقیقی فارسی دربارة سیبویه، ارائه شده در کنگرة جهانی بزرگداشت دوازدهمین قرن درگذشت سیبویه، ویراستة محمد حسین اسکندری، دانشگاه شیراز.
10
خانلری، پرویز (1373). زبانشناسی و زبان فارسی، چ 2، تهران: توس.
11
دهخدا، علی اکبر (1377). لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.
12
روبینز، آر. اچ. (1370). تاریخ مختصر زبانشناسی، ترجمۀ علیمحمد حقشناس، تهران: نشر مرکز.
13
زیدان، جرجی (1386). تاریخ تمدن اسلام، تهران: امیر کبیر.
14
سیبویه (1316ق.). الکتاب، جزء اول، قاهره: بولاق.
15
سیبویه (1317ق.). الکتاب، جزء دوم، قاهره: بولاق.
16
علوی مقدم، محمد (1353). «قرن دوم هجری و صرف و نحو عربی و نقش سیبویه در تدوین قواعد زبان عربی»، 25 مقالۀ تحقیقی فارسی دربارة سیبویه، ارائه شده در کنگرة جهانی بزرگداشت دوازدهمین قرن درگذشت سیبویه. ویراستة محمد حسین اسکندری، دانشگاه شیراز.
17
قنوجی، صدیق (1978م). ابجد العلوم، بهکوشش عبدالجبار زکار، بیروت.
18
مشکوهالدینی، مهدی (1376). سیر زبانشناسی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
19
مصاحب، غلامحسین (1345 ). دایرة المعارف فارسی، تهران: فرانکلین.
20
نجدی ناصف، علی (1359). سیبویه پیشوای نحویان، ترجمة محمد فاضلی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
21
یاقوت حموی (1400ق/1984م). معجم الادباء، به کوشش مارگلیوث، بیروت.
22
Asher, R. E. (1994).“Sibawayhi”, The encyclopedia of language and linguistics. Vol.7, pergamon press. pp. 3882-83.
23
Bohas. G, Guillaume. J-P, Kouloughli. DJ. (2006). The Arabic Linguistics Tradition, reprint in the Georgetown Classics in Arabic Language and Linguistics of the 1990 edition. Washington D.C: Georgetown University Press.
24
Carter, M. (1973). “An Arab Grammarian of the Eight century A. D.”, Journal of the American Oriental Society 93:146-157.
25
Carter, M. (1981). Arab Linguistics. Amsterdam: Benjamin’s.
26
De Sacy, S. (1829). Anthologies grammatical Arabe. Paris: Imprimerie Royale.
27
Jahn, G. (1969). Sībawaihis Buch über die Grammatik übersetzt und erklärt. Berlin: Hildesheim.
28
Robins. R. H. (1967). A short history of linguistics. London and Harlow: Longmans green.
29
Sibawayhi, Abubisr Amr B. Utman Sibawayhi, (1898-1900). Alkitab.Cairo: Bulaq.
30
Versteegh, Kees (1997). The Arabic Linguistic Tradition. New York: Rout ledge
31
http://www.hf.uf.uio.no/east/sibawayhi/Demo/bas571.txt.htm
32
ORIGINAL_ARTICLE
آزوفا: رویکردی جدید در آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان
مقالة حاضر به بیست سال تجربة نگارنده در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در حوزة آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیرفارسیزبانان پرداخته است. نگارنده مأموریتهای آموزشی خود در دانشگاههای بوسنی و کرة جنوبی را پایة تحقیقات مربوط قرار داده و، با بررسی وضعیت آموزش زبان فارسی و عملکرد مثبت نهادهای متولی، به طرح مسائل و کاستیهای عمده پرداخته؛ آنگاه شکلگیری بخش آزوفا در سالهای اخیر و رویکرد جدید پژوهشگاه در این حوزه را مطرح ساخته است. براساس این رویکرد، اولاً لازم است که سطح آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان و فرزندان ایرانی دور از وطن، با تکیه بر روشهای نوین آموزشی و همکاری با نهادهای متولی، بهطور جدی ارتقا داده شود و، ثانیاً، ترویج جذابیتهای فرهنگی و تمدنی ایرانیان بهعنوان بخشی از میراث فرهنگ بشری هدف والاتر آموزش زبان تعریف شود.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_112_ca9311410686f982ecda7156da832568.pdf
2011-03-21
51
70
: آموزش زبان فارسی
میراث فرهنگی ایران
نهادهای متولی
شیوههای آموزشی
جذابیتهای صوتیتصویری
احمد
صفاریمقدم
as_moqaddam@yahoo.com
1
دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
امیری، کیومرث (1375). زبان فارسی در جهان ـ انگلستان، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
1
اوچینی کوا، ی. ک. و مامدزاده، آ. ک. (1966). کتاب زبان فارسی، مسکو: مؤسسۀ خاورشناسی.
2
پورنامداریان، تقی (1378). درس فارسی برای فارسیآموزان خارجی (مقدماتی)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
3
تاجالدین، ضیاء (1383). آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانها (دو جلد)، تهران: کانون زبان ایران.
4
تراکو، صالح. گلستان شیخ سعدی (ترجمه به صربوکرواتی)، سارایوو.
5
ثمره، یدالله (1367) . آموزش زبان فارسی (مجموعة آموزشی آزفا)، تهران: ادارۀ کل روابط و همکاریهای بینالملل، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
6
جاکا، بچیر (1979). شعر معاصر ایران، یوگسلای: کروشواتس.
7
جاکا، بچیر (1989). بختیارنامه (ترجمه به صربوکرواتی)، سارایوو: دانشگاه سارایوو.
8
ذوالفقاری، حسن و همکاران (1383). فارسی بیاموزیم (مجموعة آموزشی)، تهران: مدرسه، وزارت آموزش و پرورش.
9
رادویلیسکی، م.ا. (1973). ما به فارسی حرف میزنیم، مسکو: مؤسسۀ خاورشناسی.
10
سبحانی، فرهاد (1962). فارسی برای آلمانی، برلن.
11
سیکریچ، شاکر (1955). لالهزار فارسی، سارایوو: دانشگاه سارایوو.
12
سیکریچ، شاکر (1955). دستور زبان فارسی، سارایوو: دانشگاه سارایوو.
13
صادقیان، جلیل بانان (1377) . آموزش زبان فارسی برای غیرفارسیزبانان (دو جلدی)، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
14
صفارمقدم، احمد (1372). زبان و ادبیات فارسی در بوسنی و هرزگوین، تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه).
15
صفارمقدم، احمد (1376). «دانشگاه هنکوک: پایگاه زبان فارسی در کرة جنوبی»، نامه پارسی، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی، س دوم، ش دوم.
16
صفارمقدم، احمد (1377). فارسی عمومی 1، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
17
صفارمقدم، احمد (1386). زبان فارسی (مجموعة آموزشی)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
18
ضرغامیان، مهدی (1376). آموزش زبان فارسی از مبتدی تا پیشرفته (3 جلد)، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
19
مدرسی، یحیی (1380) . فارسی در گفتار، تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
20
Bloomfield, Leonard )1933(. Language, NewYork: HenriHolt.
21
Brown, H. Douglas )2001(. Teaching by Principles, an Interactive Approach to Language Pedagogy, 2th Edition. San Francisco State University.
22
Brown, H. Douglas) 2007(. Principles of Language Learning and Teaching, U.S.A.: Pearson Education.Inc.
23
Chomsky, Noam (1965(. Aspects of the Theory of Synta, Cambrige, Mass: MIT Press.
24
Halliday, M. A.K. )1973(. Explorations in the functions of language, London: Edward Arnold.
25
Halliday, M. A. K. )1989(. Spoken and Written Language, Oxford: Oxford University Press.
26
Kamshad, H. )1968(. A Modern Persian Prose Reader, Cambridge: Cambridge University Press.
27
Kumaravadivelu,B.)2003(.Beyond Methods: Macrostrategics for Language Teaching, New Haven, C. T.: Yale University Press.
28
Marckwardt, Albert D. )1972(. “Changing winds and shifting sands”, MST English Quarterly, 21: 3-11.
29
Richards, C. Jack and Theodore S. Rodgers. )1990(. Approaches and Methods in Language Teaching, Cambridge: Cambridge University Press.
30
Willis, Dave and Jane Willis. )2007(. Doing Task-based Teaching, Oxford: Oxford University Press.
31
ORIGINAL_ARTICLE
تحول - hu̯ ایرانی باستان در گویشهای ایرانی
خوشۀ همخوانی hu̯– ایرانی باستان در گویشهای ایرانی به شکلهای مختلفی تحول یافته است. در این مقاله، پس از شرح مختصر پیشینۀ تحول hu̯– ایرانی باستان در زبانهای ایرانی دورۀ باستان و ایرانی میانۀ غربی، چگونگی تحول آن در گویشهای نو شمال غربی و جنوب غربی بررسی شده است. hu̯– ایرانی باستان به پنج صورت تحول یافته و دو روند کلی را پیموده است: روند نخست: hu̯– > xw– > x– > h–، روند دوم: hu̯– > wh– >w– > f– . گویشهای شمال غربی روند یکسانی را نشان نمیدهند و، در آنها، هر دو روند تحول و هر پنج دگرگونی اصلی را میبینیم. اما در گویشهای جنوب غربی هماهنگی بیشتری دیده میشود و همۀ این گویشها روند نخست تحول را پیمودهاند. در پایان این مقاله، گویشهای ایرانی، بر اساس نوع تحول hu̯– ایرانی باستان در آنها، دسته بندی شدهاند.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_113_363b3679442a459c63d771e457125b63.pdf
2010-04-19
71
86
گویشهای ایرانی
hu̯– ایرانی باستان
گویشهای شمال غربی
گویشهای جنوب غربی
اسفندیار
طاهری
sepandarmad7@yahoo.com
1
استادیار دانشگاه بوعلیسینای همدان
AUTHOR
اشرفی خوانساری، مرتضی (1383). گویش خوانساری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
1
ایزدپناه، حمید (1381). فرهنگ لری، تهران: اساطیر.
2
آل احمد، جلال (1370). تاتنشینهای بلوک زهرا، چ 5. تهران: امیر کبیر.
3
بیکس، رابرت (1389). درآمدی بر زبانشناسی تطبیقی زبانهای هند واروپایی، ترجمۀ اسفندیار طاهری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
4
حاجت پور، حمید (1383). زبان تالشی، چ 2، رشت: گیلکان.
5
ذکاء، یحیی (1332). گویش کرینگان، تهران: چاپ سینا.
6
رضایی باغ بیدی، حسن (1383). «گویش ویدری»، مجلۀ گویششناسی، ش 3، ص 20ـ 38.
7
ستوده، منوچهر (1365). فرهنگ نایینی، تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
8
ستوده، منوچهر (1342). فرهنگ سمنانی، سرخهای، لاسگردی، سنگسری، شهمیرزادی. تهران: دانشگاه تهران
9
ستوده، منوچهر (1337). «خویینی یکی از لهجههای آذری» ، فرهنگ ایران زمین، ش6، ص 324ـ327.
10
سلامی، عبدالنبی (1383). «بررسی اجمالی گویش کرشی»، مجلۀ گویششناسی، ش3، ص 35ـ56.
11
سلامی، عبدالنبی (1383). گنجینۀ گویششناسی فارس، جلد اول، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
12
سلامی، عبدالنبی (1384). گنجینۀ گویششناسی فارس، جلد دوم، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
13
شکری، گیتی (1374). گویش ساری (مازندرانی)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
14
طاهری، اسفندیار (1389). گویش بختیاری کوهرنگ، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
15
عمادی، نظام (1384). گویش کرش، شیراز: آوند اندیشه.
16
فرهوشی، بهرام (1355). واژهنامۀ خوری، تهران: مرکز مردمشناسی ایران.
17
کارنگ، عبدالعلی (1333). تاتی و هرزنی، تهران: چاپخانۀ شفق.
18
کیا، صادق (1335). گویش آشتیان، تهران: دانشگاه تهران.
19
مجیدی، محمدرضا (1354). گویشهای پیرامون کاشان و محلات، تهران: فرهنگستان زبان ایران.
20
مطلبی، محمد (1385).«گویش رودباری کرمان ]بشکردی شمالی[»، پایان نامۀ دکتری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
21
مقدم، محمد (1318). گویشهای وفس و آشتیان و تفرش، تهران: انجمن ایرانویج.
22
همایون، همادخت (1371). گویش افتری، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
23
Anonby, E. (2003). “Update on Luri? How many languages?” JRAS, 3, 13, 2, 171-197.
24
Anonby, E. (2004-2005). “Kurdish or Luri?” Kurdische Studien, 4+5, 7-22.
25
Azami, Ch. A. & Windführ, G. (1972). Dictionary of sangesari, With a grammatical outline, Tehran: entesharat- e gibi.
26
Beekes, R. S. P. (1988). A Grammar of Gatha Avestan, Leiden: Brill.
27
Brandenstein, w. & M. Mayrhofer (1964). Handbuch des Altpersischen, Wiesbaden: Harrassowitz
28
Elfenbein, J. (1963). A Vocabulary of Marw Baluchi, Naples: Instituto Universitaro Orientale di Napoli.
29
Hoffmann, K, & B. Forssman (1997). Awestische Laut-Und Flexionslehre, rep. 2004, Innsbruck: Innsbrucker Beiträge zur Sprachewissenschaft.
30
Kent, R. (1953). Old Persian, New Haven, Connecticut: American Oriental Society.
31
Lecoq, P. (1979). Les Dialecte de Sivand, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag.
32
Lecoq, P. (1989). “Les Dialectes du centre de l’Iran”, in Compendium Linguarum Iranicarum, ed. R. Schmitt, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, 311-326.
33
Lecoq, P. (2002). Recherches sur les Dialectes Kermanienes, Acta Iranica 39, Leuven: Brill.
34
Lubotsky, A. (1998). “Avestan xvarәnah-: the etymology and concept”, in Sprache und kultur, ed. W. Meid, Inssbruck, 479-488.
35
MacKenzie, D. N. (1966). The Dialect of Awroman, København: Munksgaard.
36
MacKenzie, D. N. (1967). “Notes on the transcription of Pahlavi”, BSOAS 30, 17-29.
37
Mayrhofer, M. (1986-2001). Etymologisches Wörterbuch des Altindischen, I-III. Heidelberg: Carl Winter Universitätverlag.
38
Mc Craus, E. N. (1966) A Kurdish-English Dictionary, Dialect of Solaimania, Iraq, An Arborr: University of Michigan.
39
Skjærvø, P. O. (1989). “Languages of southeast Iran”, in Compendium Linguarum Iranicarum, ed. R. Schmitt, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, 363-369.
40
Schmitt, R. (2009). Die Altpersischen Inschriften der Achaimeniden, Wiesbaden: Reichert verlag.
41
Thackston, W. M.( 2009). Kurmanji Kurdish, a Reference Grammar, Harward: Harward.
42
Todd, T. L. (2008). A Grammar of Dimili also known as Zaza, Electronic Publication.
43
Windführ, G. L. (1989). “Western Iranian Dialects”, in Compendium Linguarum Iranicarum, ed. R. Schmitt, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, 294-295.
44
Yarshater, E. (1969). A Grammar of Southern Tati Dialects, Paris: Muton.
45
ORIGINAL_ARTICLE
سبکشناسی وبلاگنویسی به زبان فارسی
در این مقاله، ویژگیهای زبانی وبنوشتهای فارسی از جهت استفاده از سبک خاصی از زبان بررسی خواهد شد. در این بررسی نشان داده میشود که ادامة روند وبلاگنویسی و گسترش فزایندة آن، به خصوص در بین نسل جوان امروزی و نسلهای آتی، و استفاده از نوع خاصی از زبان در این وبلاگها ممکن است تأثیرات قابل توجهی در تغییر زبان فارسی، به خصوص نوشتار رسمی، خط زبان فارسی و، از سوی دیگر، جهانی کردن این زبان بگذارد. برای این منظور، نمونههایی تصادفی از بین هزاران وبلاگ فارسی جمعآوری شد و، پس از طبقهبندی موضوعی آنها، ویژگیهای زبانی سبک این وبلاگها از دیدگاه زبانشناختی بررسی شد. آنگاه این نتیجه به دست آمد که نوعی سبک زبانی نزدیک به فارسی گفتاری غیررسمی در این وبنوشتها به چشم میخورد که ویژگیهای منحصربهفردی دارد، اما برخی ویژگیهای نوشتار رسمی را نیز حفظ کرده است. در پایان، ویژگیهای زبانی این سبک بررسی و توصیف شده است.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_115_c69f51169b0be80b56dd824f87b9aa84.pdf
2011-03-21
87
98
سبک
سبکشناسی
جامعهشناسی زبان
سبکشناسی اجتماعی
وبنوشت
سیدمصطفی
عاصی
s_m_assi@ihcs.ac.ir
1
استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
مریم
مسگرخویی
mbbm1362@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری زبانشناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
Asher, R.E. (1994). The Encyclopedia of Language and Linguistics. England, oxford: Pergamum Press Ltd.
1
Brown, Keith (2006). Encyclopedia of Language and Linguistics. V 12. 2nd ed. Amsterdam: Elsevier.
2
Malmkjær, Kristen (1991). The Linguistics Encyclopedia. New York: Routledge.
3
Matthews, P.H. (1997). Concise Dictionary of Linguistics. V 10. New York: Oxford University Press.
4
Stubbs, Michael (1980). Language and Literacy: The Sociolinguistics of Reading and Writing. England: Routledge & Kegen Paul Ltd.
5
http://amamasr.mihanblog.com/
6
http://amir.noteahang.com
7
http://asgar.asgharzadeh.com/
8
http://atefehkiani.persianblog.ir/
9
http://www.din-andisheh.blogfa.com/
10
http://e.f.h-hamed.mihanblog.com/
11
http://farhadi.ir/blog/
12
http://gun.mihanblog.com/
13
http://www.elmrooz.mihanblog.com/
14
http://innocent.mihanblog.com/
15
http://irdanesh.persianblog.ir/
16
http://www.jarangi.about.exijen.com/
17
http://www.leilamahmoodi.blogfa.com/
18
http://mahmoodsanei.blogfa.com/
19
http://majidcell.javanblog.com/
20
http://mahmoodsanei.blogfa.com/
21
http://mesbahelhoda.blogsky.com/
22
http://mmotamednia.persianblog.ir/
23
http://www.mostafa-alemi.mihanblog.com/
24
http://physics.javanblog.com/
25
http://rara.blogfa.com/
26
http://roshanakastaraki.wordpress.com/
27
http://tooti.iranblog.com/
28
http://www.webname.ir/
29
http://yzanganeh.persianblog.ir/
30
ORIGINAL_ARTICLE
ستوش در متون فارسی میانه و آیینهای زرتشتی
واژة آیینی «ستوش/ سدوش» به چند معنا در متون فارسی میانه به کار رفته است. در این مقاله معانی گوناگون این واژه بررسی شده است، به مراسمِ بازمانده از آیین ستوش اشاره و در پایانِ مقاله اشتقاقی نو برای واژة ستوش پیشنهاد شده است.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_116_f3d37a98c6841602ab9b779b0ab641e8.pdf
2011-03-21
99
105
ستوش
سدوش
آیینهای پس از مرگ
پادافره سهشبه
هماگدین
فرزانه
گشتاسب
f_goshtasb@yahoo.com
1
استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
AUTHOR
آموزگار، ژاله و احمد تفضلی (1386)، کتاب پنجم دینکرد، تهران: معین.
1
اوستای درون (1350)، یزدگردی. برگردان از دیندبیره رشید شهمردان، به کوشش رستم هرمزدی، تهران: [بینام].
2
تفضلی، احمد (1379)، مینوی خرد، به کوشش ژاله آموزگار، تهران: توس.
3
راشد محصل، محمدتقی (1385)، وزیدگیهای زادسپرم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
4
ژینیو، فیلیپ (1382)، ارداویراف نامه (ارداویرازنامه)، ترجمه و تحقیق ژاله آموزگار، چ2، تهران: معین و انجمن ایرانشناسی فرانسه.
5
مزداپور، کتایون (1369)، شایست ناشایست، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
6
مزداپور، کتایون (1378)، بررسی دستنویس م.او 29، داستان گرشاسب، تهمورث و جمشید گلشاه و متنهای دیگر، تهران: آگاه.
7
مزداپور، کتایون (1381)، «نیایش برای درگذشتگان»، سروش پیر مغان، یادنامة جمشید سروشیان. به کوشش کتایون مزداپور. تهران: ثریا، ص 366 - 380.
8
مزداپور، کتایون (1384)، «دندان گرگ و میکنیز»، یشت فرزانگی، جشن نامة دکتر محسن ابوالقاسمی، به کوشش سیروس نصراللهزاده و عسکر بهرامی، تهران: هرمس، ص 445- 47.
9
مکنزی، دیوید نیل (1379)، فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمه مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
10
میرفخرایی، مهشید (1367)، روایت پهلوی، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
11
Boyce, Mary (1977(. A Persian Stronghold of Zoroastrianism, Oxford.
12
Boyce, Mary (1996(. “Death”, Encyclopædia Iranica VII, pp. 179-181.
13
Dhabhar, B. N. (1909(. Saddar Nasr and Saddar Bundehesh. Bombay.
14
Jaafari-Dehaghi, Mahmoud (1998). Dādestān ī Dēnīg, Studia Iranica, Cahier 20, Paris.
15
Khudayar Dastoor Sheriyar (1914). “Chaharum Ceremony (in Persia)”, Sir Jamsetjee Jejeebhoy Madressa Jubilee Volume, Papers on Iranian Subjects, ed. J.J. Modi, Bombay, pp. 432-434.
16
Kotwal, F. M. & P. G. Kreyenbroek. the Hērbedestān and Nērangestān, 3 vols, vol.1. 1992; vol.2. 1995; vol.3. 2003, Paris.
17
Modi. J.J (1995). The Religious Ceremonies and Customs of the Parsees, Bombay (2nd Edition , 2nd Reprint).
18
Nyberg, H. S. A Manual of Pahlavi, 2 vols, vol.1. 1964; vol.2. 1974, Wiesbaden.
19
Unvala, M. R. (ed.) (1922). Darab Hormozyar`s Rivayat, II vols, Bombay.
20
ORIGINAL_ARTICLE
ساختار تغذیه در اسطورة مشی و مشیانه براساس متون زبانهای باستانی ایران
در این مقاله، اسطورة ایرانی نخستین جفت انسان، مشی و مشیانه، بررسی و نقش تغذیه در این اسطوره در شکلگیری فرهنگ و ارزشگذاری مربوط به آن توضیح داده میشود. با مطابقة صورتهای مختلف، نشان میدهیم که صورت آرمانی تغذیه، در فرهنگ ایران پیش از اسلام، تغذیة گیاهی و صورت متقابل و اسفل آن تغذیة گوشتی است. واسطهای که میان این دو صورت متضاد در نظر گرفته شده است، تغذیه با شیر و تخممرغ است که نه غذایی گیاهیاند نه غذایی گوشتی. بررسی منطقی که این اسطوره در شکل دادن این روند بهکار میگیرد هدف مقاله است.
https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_117_3880b216e316c1638d4a87f37d56caf9.pdf
2011-03-21
107
120
اسطوره
جفت آغازین
تغذیه
منطق
بهار
مختاریان
bmoktarian@yahoo.com
1
استادیار دانشگاه هنر اصفهان
AUTHOR
حصوری، علی(1378). سیاوشان، تهران: نشر چشمه.
1
روایت پهلوی (1367). ترجمة مهشید میرفخرایی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
2
فردوسی، ابولقاسم (1366). شاهنامه، به کوشش جلال خالقی مطلق، دفتر یکم، نیویورک.
3
فرنبغدادگی، بندهشن (1369). ترجمة مهرداد بهار، تهران: توس.
4
کاسیرر، ارنست (1378). فلسفۀ صورتهای سمبلیک، ترجمة یدالله موقن، تهران: هرمس.
5
گزیدههای زادسپرم (1366). ترجمة محمد تقی راشد محصل، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
6
لوی ـ استروس، کلود (1373). «بررسی ساختاری اسطوره»، ترجمة بهار مختاریان و فضلالله پاکزاد، ارغنون، ش 4.
7
مزداپور، کتایون (1381). «نیایش برای درگذشتگان»، سروش پیر مغان، یادنامة جمشید سروشیان، به کوشش کتایون مزداپور، تهران. ثریا.ص366 ـ 380.
8
Dhabhar, M. A. (1932). The Persian Rivayats of Hormazyar Framarz, Bombay.
9
Manhardt, W. (1875). Der Baum Kultus, Berlin.
10
Orlik, A.(1922). Die Sage von Weltuntergang, übersetzt von W. Ronisch, Berlin.
11
Lévi-strauss, Cloud (1978). “Die Strukturader Mythen”, in Strukturale Anthropologie, überesetzt von Hous Neumans- s 225-225
12