TY - JOUR ID - 4453 TI - بررسی واژه‏های شناور در رساله «ارشاد المریدین» کمال‏الدین حسین خوارزمی JO - زبان‌شناخت JA - LS LA - fa SN - 2099-8002 AU - خانی, آذر AU - مدرسی, فاطمه AU - نزهت, بهمن AD - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه (نویسندۀ مسئول) AD - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه AD - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 10 IS - 1 SP - 17 EP - 39 KW - دستور KW - واژه‌های شناور (مفردات) KW - خوارزمی KW - ارشاد‏المریدین DO - 10.30465/ls.2019.4453 N2 -      واژه­های شناور یا مفردات، آن دسته از واژه­هایی هستند که عنوان صرفی ثابتی ندارند. به عبارتی، این واژه­ها ما بین دو حوزة ساختواژه و نحو قرار می­گیرند. از یک سو، واژه اند و از دیگرسو، تعیین معنای دقیق آنها مستلزم دقت در روابط نحوی و جایگاه آنهاست. بنابراین، مقولاتی واژگانی-نحوی به شمار می‌روند. از این رو، باید در ارتباط با دیگر واژه­های جمله­ سنجیده شوند تا بتوان آن‌ها را به یکی از مقولات نحوی زبان فارسی نسبت داد. مقالة حاضر با شیوه توصیفی- تحلیلی سعی دارد که این واژه‌ها را در متن کتاب «ارشاد المریدین» کمال‌الدین حسین خوارزمی بررسی کند. برایند پژوهش حاکی از آن است که واژه‌های بس/ بسی، تا، چند/ چندین، چنین/ چنان، چون/ چو، همچو/ همچون، چه، دگر/ دیگر، که، مگر، هم، همه، هیچ، یک/ از واژه‌های شناوری هستند که در این متن به کار رفته‌اند. بیشتر این واژه‌ها در نقش‌های دستوری قید (پرسش، منظور، زمان، شرط، استثنا، تردید، افزایش، نفی و ترتیب)، صفت (مقدار، پرسشی، مبهم و تعجبی)، حرف اضافه، مسندالیه، همپایگی، ضمیر (مبهم، پرسشی، غیرپرسشی و شمارشی) به کار رفته‌اند. در این میان «که» پرکاربردترین واژه شناور این متن است که جملۀ بعد از آن در نقش ضمیر غیرپرسشی، پیوند، مسندالیه، صفت، مفعول، قید زمان و قید شرط ظاهر شده است. UR - https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_4453.html L1 - https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_4453_ec796850c05a5b7d8bd8eaaf44adf8f3.pdf ER -