%0 Journal Article %T نمونه‌ای از شیوه‌های ترجمة متون اوستایی به زبان‌های پهلوی، سنسکریت و فارسی(خورشیدنیایش) %J زبان‌شناخت %I پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی %Z 2099-8002 %A مرتضایی, مه لقا %A قائم مقامی, سید احمد رضا %D 2017 %\ 03/19/2017 %V 7 %N 14 %P 123-143 %! نمونه‌ای از شیوه‌های ترجمة متون اوستایی به زبان‌های پهلوی، سنسکریت و فارسی(خورشیدنیایش) %K اوستا %K خورشیدنیایش %K زندِ پهلوی %K ترجمه و تفسیر متون %K شیوه‌های ترجمه %R %X خورشیدنیایش نخستین نیایش کتاب خرده­اوستا است. تفسیر پهلوی آن در حدود سدة 700-900 میلادی نوشته شده و ترجمة سنسکریت آن را نریوسنگ در حدود سال 1200 میلادی به پایان برده است. تحریر سنسکریت به گونه­ای متأخر از زبان سنسکریت، یعنی «سنسکریت پارسی»، نوشته شده است. این تحریر بدون مطالعة تحریر پهلوی قابل درک نیست، هر چند که گویا نریوسنگ متن اصلی اوستایی را نیز مدنظر داشته است. ترجمة فارسی این متن در میان سالهای 1600-1800 میلادی فراهم شده است. موفقیت مترجم پهلوی در برگردان متن اوستایی کامل نیست و ترجمة سنسکریت غالباً ترجمة لفظ­به­لفظ تحریر پهلوی آن است و تحریر فارسی نیز همین­طور. در مجموع، ترجمه­های گوناگون از متن اوستایی خورشیدنیایش، که ویژگی­های آنهـا موضوع مقالة حاضر اسـت، نشان می­دهند که مترجمان پهلـوی به ترجمه­ای تقریباً تحت­اللفظی روی آورده­اند و مترجمان سنسکریت و فارسی بسیار بیش از متن اوستا به ترجمه و تفسیرهای پهلوی نظر داشته­اند.     %U https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_3295_63be4dc249b5968a7c4109056b826e1b.pdf