%0 Journal Article %T ریختارشناسی داستان و فراقواعد آن %J زبان‌شناخت %I پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی %Z 2099-8002 %A صافی پیرلوحه, حسین %D 2019 %\ 12/21/2019 %V 10 %N 2 %P 93-109 %! ریختارشناسی داستان و فراقواعد آن %K (پیش)پیکربندی داستان %K ریختارشناسی داستان %K افق انتظارات %K هرمنوتیک اتوپیایی %K داستان-هاینوین فارسی %R 10.30465/ls.2019.4988 %X پی­آیند روایت در همه­ی آثار داستانی تا اندازه­ای قابل پیش­بینی است. کمتر پیش می­آید که خواننده از همان آستانه­ی متن با جهان داستان هم­بوم نشود، و از شرح ماوقع به گمانه­زنی درباره­ی پیش­آمدهای قریب­الوقوع داستان نیفتد. حدود این گمانه­زنی را اما انتظارات برحقی تعیین می­کند که از ریختارشناسی متن روایی در نظر خواننده نقش می­بندد. منظور از ریختارشناسی در این­جا استقرای مضامین متن از سازه­های آن است که با نگاهی پیشینی به فرجام داستان صورت می­گیرد. از این نظر، خوانش داستان را می­توان تابعی از «کارکرد اتوپیایی فهم» در حرکتی معطوف به افق پیشاروی خواننده دانست؛ افقی که خود قبلاً بنابر مفروضات خواننده پیش­پیکربندی شده و دائماً به پشتوانه­ی همین مفروضات بازتولید می­شود. حال، مسئله این است که در پیشرفتی چنین پس­نگر چگونه می­توان کارکرد اتوپیایی فهم را تبیین کرد؟ هدف از مقاله­ی حاضر، تبیین این کارکرد و کاربست مبانی آن در خوانش داستان­های نوین فارسی است. %U https://languagestudy.ihcs.ac.ir/article_4988_71098e9f5a1e52073b6dde33147e58bf.pdf