این پژوهش بر اساس رویکرد معنیشناسی شناختی به بررسی ابزارهای گسترش، پیچیدهسازی، پرسش و ترکیب جهت توصیف خلاقیت استعاری درون- مبدأ در شعر معاصر پرداخته است. جامعه آماری شامل منتخبی از اشعار سیمین بهبهانی، فروغ فرخزاد و فریدون مشیری است که به روش نمونهگیری تصادفی ساده و بر مبنای نسبتی برابر (از هر شاعر 2 دفتر شعری و از هر دفتر 9 قطعه شعر) انتخاب شده است و سپس چگونگی کاربرد و میزان فراوانی ابزارهای خلاقیت استعاری در آن مورد توصیف و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج پیرامون چگونگی کاربست ابزارهای خلاقیت استعاری نشان میدهد که شاعران معاصر ضمن کاربرد تکگانه هر یک از این ابزارها، در مواردی نیز نسبت به کاربرد توأمان آنها جهت خلق نمونههای بدیع اقدام نمودهاند. مطابق این روند 15% از مجموع کل نمونهها مستخرج از جامعه آماری شامل کاربرد توأمان ابزارها بود و نمونههایی از کاربرد دوگانهی گسترش و پیچیدهسازی، گسترش و ترکیب، و همچنین کاربرد سهگانهی پیچیدهسازی، پرسش و ترکیب شناسایی شد. از سوی دیگر یافتههای حاصله پیرامون فراوانی ابزارهای خلاقیت استعاری نشان میدهد که ابزار ترکیب در مجموع کل نمونهها از بیشترین میزان کاربرد برخوردار است و ابزارهاى پیچیدهسازی، گسترش و پرسش به ترتیب در ردههاى بعدی قرار دارند.