Language Studies

Language Studies

Literary figures in the hymns of the Iranian language Manicheans

Document Type : Research original ,Regular Article

Author
Abbas Azarandaz
Researcher of Shahid Bahonar University of Kerman
.
Abstract
Much of poetry of Iran in middle period has been composed by Manicheans in middle Persian, Parthian and Sogdian languages. These poems are praise and liturgical or mystic hymns that narrate the story of strangeness of light in the prison of Matter. In the latter, because of more connection with human, the emotion and imagination element are clearer, and the poetic art can be better observed in them. The figures of speech, both figures of word and figures of thought have been greatly used in these poems. Apart from existing the figures that are expected in every poem and are in the nature of poetry, the specimens can be seen that they are correspond even with the definitions of rhetorical books in Islamic period. The figures of speech in Manichaean poems can be divided in two groups; the sound music (figures of word), and spiritual music (figures of thought). It has been used in the figures of word field, the repetition (words, sentences and phonemes); and in the figures of thought field, the figures such as antithesis, amphiboly and apostrophe. It has been attempted in this article to show the quality of use of figures of speech in Manichaean poems surviving in Middle Persian, Parthian and Sogdian languages, along with citing the specimens.   
Keywords
Manichaean Hymns
Literary Figures
Figures of Word Field
Figures of Thought Field
اسماعیل‌پور، ابوالقاسم (1385). سرودهای روشنایی، تهران: پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و نشر اسطوره.
آذرانداز، عباس (1392). «عناصر ایرانی و غیرایرانی در شعر مانوی»، مجلۀ مطالعات ایرانی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، س 12، ش 24.
خالقی مطلق، جلال (1372). «حماسه‌‌سرای باستان»، در گل‌رنج‌های کهن، تهران: نشر مرکز.
داد، سیما (1378). فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: مروارید.
زرشناس، زهره و عباس آذرانداز (1392). «جلوه‌‌های بلاغت در دو سرود منسوب به مانی»، دوفصل‌نامة زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، س3، ش 5.
سنایی، مجدود بن آدم (1372). تازیانه‌‌های سلوک، گزینش محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: آگاه.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1376). موسیقی شعر، تهران: آگاه.
لازار، ژیلبر (1375). «وزن شعر پارتی»، ترجمۀ م. میثمی، در فصل‌نامۀ فرهنگ، 1 (پیاپی 17)، بهار، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
وحیدیان کامیار، تقی (1379). بدیع از دیدگاه زیبایی‌‌شناسی، تهران: دوستان.
 
Boyce, M. (1954). The Manichaean Hymn-Cycles in Parthian, London: Oxford University Press.
Boyce, M. (1975). A Reader in Manichaean Middle Persian and Parthian (Acta Iranica 9), Téhéran-Liège: Leiden.
Henning, W. B. (1933). “A Pahlavi Poem”, Acta Iranica VI (selected papers), Leiden.
Henning, W. B. (1977). “Disintegration of the Avestic Studies”, Acta Iranica, VI (selected papers), Leiden.
Hintze, A. (2002). “On the Literary Structure of the Older Avesta”, London: Bullten of the School of Oriental and African Studie.
Mackenzie, D. N. (1985). “Two Sogdian Hwydgm`n Fragmants”, Papers in Honour of prof. M. Boyce, II, Acta Iranica 25, Leiden.
Sundermann, Werner. (1990). The Manichaeam Hymncycles Huyadagmān and Angad rōšnān in Parthian and Sogdian, London.
Watkins, C. (1995). How to Kill a Dragon. Aspects of Indo-European Poetics, New York: Oxford University Press.
West, M. L. (2007). Indo-European Poetry and Myth. New York: Oxford University Press.

  • Receive Date 06 June 2015
  • Revise Date 09 July 2015
  • Accept Date 19 July 2015