The Voluntary Identity of the Sign and the Issue of National Identity in Teaching Foreign Languages to Children

Document Type : Review article

Author
Khalil Kahrizi
Ph.D
10.30465/ls.2020.6342
Abstract
The signs of a language cut out the phenomena in a special way, and each sign highlights the part of a phenomenon. This issue arises from the voluntary nature of the signs and the basis for the formation of the identity and common understanding of a group of the world. Accordingly, the users of a language see the world from an all-encompassing perspective, like their fellow speakers. Therefore, the user of a language, before he can learn and think about the native language of his country, if he is assigned to learn a foreign language, will know a part of the world with the sign parts of that foreign language and may suffer from identity disorders. This, in a general approach, also accelerates the process of forming a forty-piece identity. Accordingly, in this article, we try to discuss the teaching of foreign languages ​​to children, which has become ubiquitous in our time, with a delay on the voluntary nature of signs and the place of language in the formation of identity. Research shows that teaching children foreign languages ​​disrupts their world-images and deprives children of the ability to think soundly in the national language. Such a child sees a part of the world through the lens of a foreign language he has learned and another part with the help of the official language of his country, and becomes an example of the phenomenon of "forty-piece identity".
Keywords
Language
Signifier
Signified
Language Teaching
Identity
آشوری، داریوش (1392). زبانِ باز (پژوهشی دربارۀ زبان و مدرنیت)، چاپ چهارم،
تهران: مرکز.
پورداود، ابراهیم (1380). فرهنگ ایران باستان، چاپ اوّل، تهران: اساطیر.
حسن‌دوست، محمّد (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی، چاپ دوم، تهران:
فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
دباغ، سروش (1393). «جهان‌ـ‌تصویر در منظومۀ ویتگنشتاین»، زبان و تصویر جهان
(مقولاتی در فلسفۀویتگنشتاین)، چاپ سوم، تهران: نی.
ساپیر، ادوارد (1376). زبان، درآمدی بر مطالعۀ سخن گفتن، ترجمۀ علی‌محمّد
حق‌شناس، چاپ اوّل، تهران: سروش.
سارتر، ژان پل (2536). ادبیات چیست؟، ترجمۀ ابوالحسن نجفی و مصطفی رحیمی،
چاپ پنجم، تهران: زمان.
شایگان، داریوش (1376). زیر آسمان‌های جهان (گفت‌وگوی داریوش شایگان با رامین
جهانبگلو)، ترجمۀ نازی عظیما، چاپ دوم، تهران: فرزوان‌روز.
________ (1393). افسون‌زدگی جدید: هویّت چهل‌تکّه و تفکّر سیّار، ترجمۀ فاطمه
ولیانی، چاپ هشتم، تهران: فرزان‌روز.
صفوی، کورش (1393). آشنایی با نشانه‌شناسی ادبیّات، چاپ اوّل، تهران: علمی.
فکوهی، ناصر (1395). تاریخ اندیشه و نظریه‌های انسان‌شناسی، چاپ دهم، تهران: نشر
نی.
فردوسی، ابوالقاسم (1389). شاهنامه، به کوشش جلال خالقی مطلق (ج 6 با همکاری
ابوالفضل خطیبی، ج7 با همکاری محمود امیدسالار)، چاپ سوم، تهران: مرکز
دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
قرشی، امان‌الله (1389). آب و کوه در اساطیر هند و ایرانی، چاپ دوم، تهران: هرمس.
کاسیرر، ارنست (1393). فلسفۀ صورت‌های سمبلیک، ترجمۀ یدالله موقن، چاپ
چهارم، تهران: هرمس.
کالر، جاناتان (1393). فردینان دو سوسور، ترجمۀ کورش صفوی، چاپ چهارم، تهران:
هرمس.
لوی استروس، کلود (1390). اسطوره و تفکر مدرن، ترجمۀ فاضل لاریجانی و علی
جهان‌پولاد، چاپ دوم، تهران: فرزان‌روز.
لیچ، ادموند (1358). لوی استروس، ترجمۀ حمید عنایت، چاپ دوم، تهران: خوارزمی.
مکاریک، ایرنا ریما (1393). دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و
محمّد نبوی، چاپ پنجم، تهران: نشر آگه.
مولانا، جلا‌الدین محمّد (1371). مثنوی معنوی، به سعی و اهتمام رینولد الیّن نیکلسون،
چاپ یازدهم، تهران: امیرکبیر.
هاوکس، ترنس (1394). ساخت‌گرایی و نشانه‌شناسی، ترجمۀ مجتبی پردل، چاپ اوّل،
مشهد: ترانه.
یوسا، ماریو بارگاس (1392). چرا ادبیات؟، ترجمۀ عبداللّه کوثری، چاپ سوم، تهران:
لوح فکر.

  • Receive Date 23 August 2020
  • Revise Date 10 October 2020
  • Accept Date 15 November 2020