ایلخانی‌پور، نگین(۱۳۹۴). صفات وجهی در زبان فارسی. تهران: نشر مرکز.
باطنی، محمدرضا (۱۳۸۷) . استعمال " باید" در فارسی امروز. مسائل زبانشناسی نوین: دهمقاله. تهران: آگاه.
بیگلری، فاطمه (۱۳۸۳). کاربرد فعل های وجهی در گونه های مختلف فارسی امروز، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
حجت الله طالقانی، آزیتا (۱۳۹۳). وجه، نمود و نفی در زبان فارسی. ترجمه مهین ناز میردهقان، آذردخت جلیلیان، زهرا فرخ نژاد. تهران: نشر نویسه پارسی.
ترقی، گ. ۱۳۷۹. جایی دیگر. انتشارات نیلوفر.
داوری، شادی و مهرداد نغزگوی کهن (۱۳۹۶). افعال معین در زبان فارسی: رویکرد دستوری‌شدگی. تهران: نشر نویسه.
رحیمیان، جلال و عمو‌زاده (۱۳۹۲). افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت. پژوهش‌های زبانی، د۴، ش۱،۲۱-۴۰.
رضایی، حدائق (۱۳۸۸). وجهیت و زمان دستوری در زبان فارسی: با تأکید بر فیلم نامه‌‌های فارسی. رساله دکتری، اصفهان: دانشگاه اصفهان.
شعیری، حمیدرضا. (۱۹۹۲). نظام ارزشی گفتمان ادبی: رویکرد نشانه- معناشناختی. نامه نقد/ مجموعه‌مقالات دومین همایش ملی نقد ادبی با رویکرد نشانه‌شناسی ادبیات. ص. ۵۰۹-۵۲۰.
کوه‌کن، سپیده (۱۳۹۸)؛ ناتس، یان و گلفام، ارسلان. رابطه دستوری‌شدگی و بینافردیت در تعیین منشأ افعال کمکی وجه‌نما. کرمانشاه: مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران.
گلفام، ارسلان (١٣٨٦). أصول دستور زبان. تهران: سمت.
لازار، ژیلبرت (۱۹۹۵) دستور زبان فارسی معاصر. تهران: هرمس.
ماهوتیان، شهرزاد (١٣٧٨). دستورزبانفارسى،ترجمه مهدى سمائی،تهران: نشرمرکز.
مشکوةالدینی، مهدی (۱۳۷۹). دستور زبان فارسی بر پایه نظریه گشتاری( ویراست دوم). مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
همایونفر، مژگان (۱۳۹۲) وجه و تاثیر آن برنظام فعل. پایان نامه دکترا. دانشگاه علامه
طباطبایی.
Aijmer, K. (2016). “Modality and Mood in Functional L Approaches”. In Nuyts & Van Der Auwera (eds). The Oxford Handbook of Modality and Mood. London: Oxford University Press.
Bybee, J.L., W. Pagliuca, & R.D. Perkins. 1994. The Evolution of Grammar:tense, aspect and modality in the languages of the world. Chicago: The University of Chicago Press.
Bybee, J. & Fleischman, S. (1996). Modality in Grammar and Discourse. Amesterdam: John Benjamins.
Denith, S. (1995). Bakhtinian Thought. London: Routledge.
Fairclough, N. (2003). Analyzing Discourse. London: Routledge.Amesterdam: John Benjamins Publishing Company.
Halliday, M., & C. M. Matthiessen (2014). Halliday’s Introduction to FunctionalGrammar. London and New York: Routledge.
Jary, M. (2011). ‘Assertion, Relevance & the Declarative Mood,’ in M. Victoria Escandell_Vidal, Manuel Lionetti & AoifiAhem (eds.). Procedural Meaning: Problems and Prespectives. Bingley: Emerald Group Publishing. pp. 267-289.
Nikolaova, l. (2016). Analyses of the Semantics of Mood. In Nuyts, J. & Van Der Auwera, J. (eds.). The Oxford Handbook of Mood and Modality. Oxford: Oxford University Press.
Nuyts, J. & Van Der Auwera, J. (2016). The Oxford Handbook of Mood andModality. Oxford: Oxford University Press.
Oyserman, D. (2015). ‘Psychology of Values’. 36 International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, 2nd edition, Volume 25. Elsevier, pp. 36-40.
Palmer, F. (1986). Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press.
Palmer, F, (2001). Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press.
Portner, P. (2018). Mood. New York: Oxford University Press.
Schwartz, Shalom H. (1992), "Universals in the Content and Structure of Values: Theoretical Advances and Empirical Tests in 20 Countries", Advances in Experimental Social Psychology, 25, Elsevier, pp.1-65.
Van der Auwera, J. and Plungian, V. A. (1998). ‘Modality’s Semantic Map’Linguistic Typology2.pp. 79-124.
Van Dijk, T. (2008). Context and Discourse. Cambridge University Press.
Van Dijk, T.A. 2012. ‘Discourse and Knowledge’. Routledge Handbook of Discourse Analysis, eds. James Paul Gee and Michael Handford, PP 587-603 London: Routledge.
)