ابوالقاسمی، محسن. (1378). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن. (1389)، دستور زبان فارسی(1) ویرایش سوم، تهران: فاطمی.
باطنی، محمد رضا،(1348)، توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: انتشارات امیر کبیر.
پروین گنابادی، محمد. (1333)، دستور زبان فارسی، تهران: مؤسسه مطبوعاتی عطایی.
پهلوان نژاد محمدرضا. مشکوة الدینی، مهدی. حسینی معصوم، سیدمحمد. (1389). بررسی کارکرد گروه نقشی زمان در زبان فارسی بر پایه برنامه کمینه گرا. زبان شناسی و گویش های خراسان (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد). بهار و تابستان 1389; 2(2):59-84.
حاجتی، عبدالخلیل. (1385). «فعل لازم و «را» در زبان فارسی». مجلّة دانشکده ادبیّات و علوم‌انسانی دانشگاه تربیت معلّم، شمارة5، دانشگاه تربیت معلّم: تهران.
حسینی معصوم، سید محمد.(1388)، توصیف و تحلیل گروههای نقشی در نحو زبان فارسی بر پایه نظریه کمینگی، پایان نامه دکتری زبانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
دبیرمقدم، محمد، (1369)، «پیرامون را در زبان فارسی»، مجلة زبانشناسی، س 7، ش1، ص 2-60.
__________،(1383)، زبانشناسی نظری؛ پیدایش و تکوین دستور زایشی ، (ویراست دوم)، انتشارات سمت: تهران.
راسخ مهند، محمد. (1388)، «معرفه و نکره در زبان فارسی»، دستور: ویژهنامه نامه فرهنگستان، ج 5 اسفند 88، شماره پیاپی 5، صص82-103.
فاضل، نوید. (1392)، دستور زبان پارسی، تهران: آگه.
قاضی‌زاده، خلیل. (1386)، بررسی مقابله‌ای مقولههای گروهی با رابطة دستوری وصفی در زبان‌های فارسی و انگلیسی با ارائه شواهدی از متون ترجمه شده، پایان‌نامه دکتری، دانشگاه فردوسی مشهد
قریب، عبدالعظیم؛ یاسمی، رشید؛ همایی، جلال‌الدین؛ فروزانفر، بدیع‌الزمان و بهار، ملک‌الشعرا. (1363). دستور زبان فارسی، تهران: انتشارات کتابفروشی مرکزی.
قطره، فریبا. (1386)، «مشخصههای تصریفی در فارسی امروز». دستور: ویژهنامه نامه فرهنگستان، ج 3 بهمن 86، شماره پیاپی 3، صص52-81.
کریمی، سیمین. (1370)، «نقدی بر مقالة پیرامون «را» در زبان فارسی». مجلة زبانشناسی، سال هشتم، شمارة اوّل و دوّم، مرکز نشر دانشگاهی: تهران.
ماهوتیان، شهرزاد. (1996). دستور زبان فارسی از دیدگاه ردهشناسی، ترجمه مهدی سمایی (1378). تهران: نشر مرکز.
مشکوة‌الدینی، مهدی. (1379)، «جای هسته در جمله های مرکب ناهمپایه و گروهها در زبان فارسی»، مجموعه مقاله های پنجمین کنفرانس زبانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.
_____________.(1382)،چاپ سوم، دستور زبان فارسی بر پایه نظریه گشتاری، ، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد: مشهد.
____________. (1385). «بررسی چگونگی افزودگی ادات به گروههای واژگانی فارسی»، دومین کارگاه پژوهشی زبان فارسی و رایانه، تهران، صص 25-41.
____________. (1387). « بررسی و توصیف چگونگی کارکردهای ساختی گروه های نقشی اسم»، مجموعه مقاله های هفتمین کنفرانس زبانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی. 367-383
____________. (1388)، دستور زبان فارسی، واژگان و پیوندهای ساختی، انتشارات سمت: تهران.
معظمی، آرزو. (1385)، نحو گروه تعریف در زبان فارسی. پایان نامه دکتری دانشگاه تهران.
معین، محمد. (1341). اسم جنس و معرفه، نکره. انتشارات امیر کبیر: تهران.
همایونفرخ، عبدالرحیم. (1324)، دستور فرخ؛ کتاب صرف، تهران: انتشارات بنگاه آذر.
وحیدیان کامیار، تقی و عمرانی، غلامرضا. (1379) دستور زبان فارسی (1)، تهران: سمت.
منابع لاتین:
Adger, D. (2003) Core Syntax, A Minimalist Approach, Oxford: Oxford University Press.
Brame, M. (1982), “The head-selector theory of lexical specifications and the non-existence of coarse categories,” Linguistic Analysis, 10, 321-25.
Chomsky, N. (1995), The Minimalist Program, Cambridge, Mass.: MIT Press.
___________ (2001) Derivation by phase. In Ken Hale: A life in Language, M. Kenstowicz
(ed.), 1-52. Cambridge/London: The MIT Press.
Gebhardt, Lewis. (2008), “Classifiers, Plural and Definiteness in Persian”, In Simin Karimi, Donald Stilo, Vida Samiian (eds.): Aspects of Iranian Linguistics, Newcastle: Cambridge Scholars Publishing
Frank, Marcella. (1993), Modern English: A Practical Reference Guide, USA: Regents/Prentice Hall.
Ghomeshi, J. (1996), Projection and inflection: A study of Persian Phrase structure. PhD Dissertation, University of Toronto.
Ghomeshi, J. (2003), “Plural Marking, Indefiniteness, and the Noun Phrase,” Studia Linguistica, 57, (2), 2003, pp. 47 -74.
Ghomeshi, J. (2008), “Markedness and bare nouns in Persian”, In Simin Karimi, Donald Stilo, Vida Samiian (eds.): Aspects of Iranian Linguistics, Newcastle: Cambridge Scholars Publishing.
Haegeman, L. (2006), Thinking Syntactically: A Guide to Argumentation and Analysis, Singapore: Blackwell.
Kahnemuyipour, A. (2003), “Syntactic Categories and Persian Stress”, Natural Language and Linguistic Theory, Vol. 21, No. 2. pp 333‐379.
Karimi, Simin & Azita Taleghani. (2007), “Wh-movement, interpretation, and optionality in Persian” In Karimi, S., V. Samiian, W. Wilkins (eds)Clausal and phrasal architecture: Syntactic derivation and interpretation. John Benjamins Publishing. PP 167-187
Moinzadeh, A. (2001), An Antisymmetric, Minimalist Approach to Persian Phrase Structure, PhD Dissertation. University of Ottawa.
__________. (2006), “The Ezafe Phrase in Persian: How Complements are Added to Nºs and Aْs,” Journal of Social Sciences & Humanities of Shiraz University, 46 Vol. 23, No. 1, 45– 57.
Radford, A. (2004), Minimalist Syntax, Exploring the Structure of English, Cambridge: Cambridge University Press.
Radford, A. (2009), Analysing English Sentences: A Minimalist Approach. Cambridge: Cambridge University.
Thackston, Jr., W. J. (1983), An Introduction to Persian. Cambridge, MA: Department of Near Eastern Languages and Civilizations, Harvard University.
)