ابوالقاسمی، محسن (1379). مانی به روایت ابن ندیم، تهران: طهوری.
ابوالقاسمی، محسن (1383). دین‌ها و کیش‌های ایرانی در دوران باستان به روایت شهرستانی، تهران: هیرمند.
بهار، مهرداد و اسماعیل‌پور، ابوالقاسم (1394). ادبیات مانوی، تهران: کارنامه.
تقی‌زاده، سید حسن (1383). مانی‌شناسی، به کوشش ایرج افشار، تهران: توس.
رضایی باغ‌بیدی، حسن (1388). راهنمای زبان پارتی، چ. 2، تهران: ققنوس.
Andreas, F.C. and Henning, W.B. (1934). “Mitteliranische Manichaica aus Chinesisch-Turkestan”, III, SPAW 1934, pp. 846-912.
Asmussen, J.P. (1975). Manichaean Literature, New York: Scholars’ Facsimiles & Reprints.
Boyce, M. (1954). The Manichaean Hymn-Cycles in Parthian, London: Oxford University Press.
Boyce, M. (1975). A Reader in Manichaean Middle Persian and Parthian, Téhéran-Liège: Bibliothèque Pahlavi 1975 (Acta Iranica 9).
Boyce, M. (1977). A Word-List of Manichaean Middle Persian and Parthian, Téhéran-Liège: Bibliothèque Pahlavi 1977 (Acta Iranica 9a).
Brunner, Ch.J. (1977). A Syntax of Western Middle Iranian, New York: Caravan Books.
Colditz, I. (2009). “Manichaean Time-Management: Laymen between Religious and Duties”, New Light on Manichaeism, BeDuhn, J.D. (ed.), Leiden-Boston: Brill, pp. 73-99.
Durkin-Meisterernst, D. )2004(, Dictionary of Manichaean Middle Persian and Parthian, Turnhout: Brepols Publishers.
Durkin-Meisterernst, D. (2014). Grammatik des Westmitteliranischen (Parthisch und Mittelpersisch), Wien: Österreichische Akademie der Wissenschaften.
Gardner, I. (1995). The Kephalaia of the Teacher, Leiden, New York, Köln: Brill.
Jackson, A.V.W. (1932). Researches in Manichaeism, New York: Columbia University Press.
Klimkeit, H.J. (1993). Gnosis on the Silk Road: Gnostic Texts from Central Asia, San Francisco: Harper.
Skjærvø, P.O. (2009). “Middle West Iranian”,
The Iranian Languages, G. Windfuhr (ed.), London and New York: Routledge, pp. 196-278.
Sundermann, W. (1973). Mittelpersische und Partische Kosmogonische und Parabeltexte der Manichäer, Berlin: Akademie-verlag.
)