چکیده
یکی از ویژگیهای بلاغی زبان در نوشتار و گفتار، تأکید در سخن است. تأکید به شیوههای گوناگونی صورت میگیرد. گروههای اسمی یکی از ابزارهای تأکید هستند که تاکنون کمتر مورد توجه قرارگرفتهاند. منظور از گروههای تأکیدی در این نوشتار، گروههایی است که در آنها یا ساخت واژه از واجهای تکراری است یا واژه از دو یا چند تکواژ یا واژۀ مکرّر ساخته میشود و یا اعضای گروه به نحوی با هم ترکیب یا به هم عطف میشوند که تأکید را میرساند. گروههای تأکیدی به صورت اسمهای متناسب، اسمها و صفتهای مترادف، اسمها و صفتهای متضاد، فعلهای متناسب و نیز واژگانی با تناسب موسیقایی همنشین شدهاند. این تحقیق با تهیۀ فهرستی از نمونهها متشکل از هزار و پانصد گروه اسمی، ساختار، ویژگیها، خاستگاه و کارکرد آنها را بررسی و تحلیل و آنها را در دستههای مختلف طبقهبندی کرده است. کاربرد این گروهها برای اهداف مختلف است؛ از جمله: ایجاد معانی تازه، معانی ثانوی، کنایی و مجازی، گسترش معنی، شمول، تفصیل در سخن، اختصار و ایجاز اما مهمترین و بیشترین کارکرد آن تأکید است. مانند تاکید و برجستهسازی اهمیت چیزی، احساسات و عواطف، فاصله، مقدار و کمیت، کیفیت و شدّت.
کلیدواژهها
موضوعات
افراشی، آزیتا (1395)، مبانی معناشناسی شناختی، چاپ اول، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.