افراشی، آزیتا (1386)، ساخت زبان فارسی، ویراست دوم، تهران: انتشارات سمت.
پیمان، شهرام، والی رضایی و محمد عموزاده (1394)، «جایگاه گروه صفتی زبان فارسی در دستور نقش و ارجاع»، مجله پژوهشهای زبانی، سال ششم، شماره 2.
رسول پور حسنلوئی، حسین (1388)، بررسی جملات مرکب در زبان فارسی بر پایهی نظریه «دستور ِزبان نقش و ارجاع»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی.
رضائی، والی و زلیخا عظیم دخت (1396)، «بررسی محمول‌های مکانی در زبان فارسی براساس دستور نقش و ارجاع»،
فصلنامه زبان پژوهی، دوره 9، شماره22، ص110.
شقاقی، ویدا (1386)، مبانی صرف، تهران: انتشارات سمت.
طباطبایی، علاء الدین (1382)، اسم و صفت مرکب در زبان فارسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
طهماسبی نیگجه، پریسا (1396)، بررسی تطبیقی ساخت‌های غیر شخصی در زبان ترکی آذربایجانی و فارسی، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور، تهران جنوب.
عزیزی، فرزاد، سید فرید خلیفه لو و غلامحسین کریمی دوستان (1396)، «ساخت لایه‌ای گروه اسمی در زبان کردی مکریانی بر اساس دستور نقش و ارجاع»، مجله پژوهشهای زبانی، دوره 8 ، شماره 2، صص 106-102.
علائی، بهلول (1392)، «بررسی فرآیند هماهنگی واکه‌ای در زبان ترکی آذری منطقه مغان از دیدگاه واج‌شناسی خود واحد»، مجله پژوهشهای زبانشناسی، سال پنجم، شماره 1.
غفاری، علی اصغر (1396)، تصریف در زبان ترکی آذربایجانی در چارچوب نظریه واج‌شناسی و ساخت‌واژه واژگانی، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان.
فرزانه، محمدعلی (1384)، مبانی دستور زبان ترکی، تهران: نشر کتابخانه فرهنگ.
کلاهدوزی پور، ایسان (1399)، تحلیل ساختی وابسته‌های پیشین گروه اسمی در زبان ترکی در چهارچوب نظری ایکس تیره. ششمین همایش بین المللی مطالعات زبان و ادبیات در جهان اسلام.
مشکوه‌الدینی، مهدی (1386)، توصیف و آموزش زبان فارسی، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
نبی فر، نسا ء و مجتبی منشی زاده (1391
)، «ساخت سببی ریشه‌ای، تک واژی و کمکی در ترکی آذری»،
زبان پژوهی، سال چهارم، شماره 6.
هیئت، جواد (1380)، سیری در تاریخ و زبان و لهجههای ترکی، چاپ سوم، تهران: نشر پیکان.
Bloomfield, Leonard (1983). “An introduction to the study of language”. An Introduction to the Study of Language, pp. 1-383.
Corbett, Greville G (2000). Number. Cambridge University Press.
Görgülü, Emrah (2018). “Noun Semantics and Number Marking in Turkish”. Dil ve Edebiyat Dergisi, Vol. 15, No. 1, pp. 85-104.
Ketrez, F (2003). “-IAr-marked nominals and three types of plurality in Turkish”. In Proceedings from the Annual Meeting of the Chicago Linguistic Society (Vol. 39, No. 1, pp. 176-192). Chicago Linguistic Society.
Pavey, Emma L (2010). The structure of language: An introduction to grammatical analysis. Cambridge University Press.
Rezai, Vali (2003). A Role and Reference Grammar analysis of simple sentences in Farsi. Modern Persian), Ph. D. Dissertation, University of Isfahan.
Roberts, J. R (2005). Scrambling in Persian. Available online at RRG website.
Spencer, Andrew (1991). Morphological theory: An introduction to word structure in generative grammar. Wiley-Blackwell.
Uygun, Dilek (2007). Lexical Categories in Turkish. Ms. Boğaziçi University.
Van Valin Jr, Robert D (2001). An introduction to syntax. Cambridge University Press.
Van Valin Jr, Robert D (2005). Exploring the syntax-semantics interface. Cambridge University Press.
Van Valin Jr, Robert D (2008). Role and Reference Grammar. John Benjamin Publication.
Van Valin, R. D., van Valin Jr, R. D., van Valin Jr, R. D. & LaPolla, R. J (1997). Syntax: Structure, meaning, and function. Cambridge University Press.
Van Valin, Robert D (Ed.). (1993). Advances in role and reference grammar (pp. 499-534). Amsterdam: Benjamins.
